Frank L. Creton

Schilder van het Surinaamse gevoel

Hij bereikte op 20 december 2006 de pensioengerechtigde leeftijd.
Voor een man met een vrij beroep geldt dat eigenlijk niet, al heeft hij als iedere inwoner van Nederland met de Nederlandse nationaliteit recht op AOW.
Creton leeft voor zijn kunst, voor het maken van schilderijen en hij zal daarmee doorgaan zolang hij dat kan.

Frank Creton werd geboren op 20 december 1941 in het district Nickerie, Suriname.
Hij groeide op in het district Coronie, een plattelands omgeving met kenmerkende hoge kokospalmen. Zijn geschilderde herinneringen aan de omgeving uit zijn jeugd lijken tijdloos. Allerlei beelden bleven op zijn netvlies staan toen hij na zijn jaren in Paramaribo de oceaan was overgestoken naar Nederland. Hij vestigde zich blijvend in Amsterdam. Al jarenlang werkt hij er in een klein, vol atelier op Prinseneiland. Zijn blijvende liefde werd het werken in olieverf. Hij besloot authentieke taferelen van Suriname vast te leggen op doek om deze te behouden voor toekomstige generaties.

In zijn jeugdjaren in Coronie bleek al dat Frank talent voor tekenen had. Hij verkocht in die tijd tekeningen voor 2 (Surinaamse) centen per stuk. "Met het verdienen van een kwartje was je rijk". Na de lagere school, inmiddels 14 jaar oud, ging Frank bij familie in Paramaribo wonen. Hij wisselde het kalme leven op het platteland in voor het drukkere stadsleven. In de stad leerde hij te overleven door afwisselend hosselen en werken. Hij bleef tekenen met foto's als voorbeeld. Fotografisch tekenen noemt hij dit zelf. Die tekeningen uit zijn tienertijd waren vaak te zien in de etalage van het grootste en bekendste warenhuis C. Kersten & Co.

Creton kwam in 1962 naar Nederland, 21 jaar oud, en vond onderdak bij het Leger des Heils aan de Weesperzijde in Amsterdam. De heilsoldaten hielpen hem aan werk. Na een tweetal baantjes monsterde hij aan bij KNSM en voer twee jaar lang op de Zuid-Amerika lijn van deze stoombootmaatschappij. In de jaren 1962 tot 1992 verdiende hij zijn brood als colporteur van Duitse bladen en boeken langs de deur. Het bracht hem ondermeer naar de steden Karlsruhe, Regensburg, Lipstadt en Bielefeld. Gunstig effect van dit werk was dat hij er goed Duits door leerde spreken.

Terug in Amsterdam koos hij uiteindelijk definitief voor het beeldend kunstenaarschap. Hij liet zich inschrijven bij de volksuniversiteit. Martin Krabbé (vader van filmacteur en schilder Jeroen Krabbé) gaf hem een paar jaar onderricht in anatomische verhoudingen en bracht hem kleurenkennis bij. Frank ging werken in olieverf - een overweldigende ervaring. Je schildert met alles - met je neus, met je oren, met je enthousiasme, overal lag verf." Vrijwel zijn gehele oeuvre is uitgevoerd in olieverf met af en toe een uitstapje naar een andere techniek.

Nieuwe ideeën blijven hem inspireren.
Mensen op straat boeien hem. De drang om een creatie te maken blijft hem beheersen. Een dag zonder schilderen is voor hem een niet doorleefde dag. Schilderen is zijn leven. Je kunt het ook anders zeggen: zijn leven is schilderen.

Lotta Ruskamp